Ritueelbegeleider.nl
Uitvaartspeech voor je vader
Lees hier 3 inspirerende voorbeelden:
Speech klaar? Zet voor een kleine bijdrage de puntjes op de i. Dan sta je er met een gerust hart.
Bereikbaar tot 21:30
speech opsturen
06 19 40 40 97
Voorbeeld 1:
Tirza’s toespraak op de begrafenis van Alfons
Mijn naam is Tirza, ik ben de jongste dochter van Alfons en mede namens mijn zussen Rachel en Belle deel ik een paar herinneringen aan hem.
Natuurlijk kun je als je aan onze vader denkt niet om de muziek heen. Van jongs af aan zie je hem op jeugdfoto’s staan met tenminste een instrument op de achtergrond of in zijn handen. Dat heb je blijkbaar, als je vader een opnamestudio heeft. Hoewel oom Henk en tante Lidwien natuurlijk heel andere dingen zijn gaan doen.
We herinneren ons onze vader ook vanaf onze kindertijd in zijn eigen studio. Aan de Van der Waalsstraat was dat nog op zolder, maar in de Brugstraat in het tuinhuis. Als we tussen de middag thuiskwamen om een broodje te eten was het soms heel gezellig met alle muzikanten aan tafel. En mama zorgde dat iedereen goed at.
Zonder mama zou papa hele dagen doorwerken zonder te eten trouwens. Je moest hem soms echt achter het mengpaneel vandaan sleuren zei je. Maar we hebben je daarover nooit horen mopperen. Het hoorde bij pap en jullie gaven elkaar de ruimte. Jij hield hem met zijn beide benen op de grond en hij droeg jou op handen. Jullie hebben het ons niet makkelijk gemaakt om zelf een partner te vinden, met dat voorbeeld. We zijn er behoorlijk kritisch van geworden.
In de vakantie ging al het werk aan de kant. Italië, waar jullie allebei het liefste zo weinig mogelijk deden. Mama lezen en puzzelen, en papa bakken in de zon. Als we aan die vakanties terugdenken zien we hem voor ons in een strandstoel met zo’n te klein zonnehoedje (waar haalde hij die toch altijd?) over zijn ogen. En als we uit eten gingen bestelde hij altijd… inderdaad, Vongole. En dan zei hij altijd expres overdreven genietend dat het zo lekker was en hield ons een hap onder de neus terwijl hij wist dat wij ervan gruwden.
Er zijn zoveel herinneringen. Ik zie ik zie wat jij niet ziet in de auto. Zijn dutjes snurkend in de stoel, met zijn benen op tafel. Hoe hij Sinterklaas speelde op school. Hoe hij nooit naar premières ging, hoe hard we hem ook aan zijn hoofd zeurden dat we een keer mee wilden. Hoe grappig hij was als hij weer eens wat te veel gedronken had (smartlappen van Tante Leen).
Een beeld dat mij heel dierbaar is, is van Alfons met Iris, mijn dochter, in zijn armen. Die grote man met dat kleine baby’tje. Zo trots als opa, zo vol liefde. Zo herinner ik mij mijn vader graag. Voor Rachel is het zijn geur: Le Male van Jean Paul Gaultier. Die roept een geborgen gevoel op. En voor Belle is papa degene die altijd trots was, hoe ze ook had gespeeld.
We zullen hem nooit vergeten.
Natuurlijk kun je als je aan onze vader denkt niet om de muziek heen. Van jongs af aan zie je hem op jeugdfoto’s staan met tenminste een instrument op de achtergrond of in zijn handen. Dat heb je blijkbaar, als je vader een opnamestudio heeft. Hoewel oom Henk en tante Lidwien natuurlijk heel andere dingen zijn gaan doen.
We herinneren ons onze vader ook vanaf onze kindertijd in zijn eigen studio. Aan de Van der Waalsstraat was dat nog op zolder, maar in de Brugstraat in het tuinhuis. Als we tussen de middag thuiskwamen om een broodje te eten was het soms heel gezellig met alle muzikanten aan tafel. En mama zorgde dat iedereen goed at.
Zonder mama zou papa hele dagen doorwerken zonder te eten trouwens. Je moest hem soms echt achter het mengpaneel vandaan sleuren zei je. Maar we hebben je daarover nooit horen mopperen. Het hoorde bij pap en jullie gaven elkaar de ruimte. Jij hield hem met zijn beide benen op de grond en hij droeg jou op handen. Jullie hebben het ons niet makkelijk gemaakt om zelf een partner te vinden, met dat voorbeeld. We zijn er behoorlijk kritisch van geworden.
In de vakantie ging al het werk aan de kant. Italië, waar jullie allebei het liefste zo weinig mogelijk deden. Mama lezen en puzzelen, en papa bakken in de zon. Als we aan die vakanties terugdenken zien we hem voor ons in een strandstoel met zo’n te klein zonnehoedje (waar haalde hij die toch altijd?) over zijn ogen. En als we uit eten gingen bestelde hij altijd… inderdaad, Vongole. En dan zei hij altijd expres overdreven genietend dat het zo lekker was en hield ons een hap onder de neus terwijl hij wist dat wij ervan gruwden.
Er zijn zoveel herinneringen. Ik zie ik zie wat jij niet ziet in de auto. Zijn dutjes snurkend in de stoel, met zijn benen op tafel. Hoe hij Sinterklaas speelde op school. Hoe hij nooit naar premières ging, hoe hard we hem ook aan zijn hoofd zeurden dat we een keer mee wilden. Hoe grappig hij was als hij weer eens wat te veel gedronken had (smartlappen van Tante Leen).
Een beeld dat mij heel dierbaar is, is van Alfons met Iris, mijn dochter, in zijn armen. Die grote man met dat kleine baby’tje. Zo trots als opa, zo vol liefde. Zo herinner ik mij mijn vader graag. Voor Rachel is het zijn geur: Le Male van Jean Paul Gaultier. Die roept een geborgen gevoel op. En voor Belle is papa degene die altijd trots was, hoe ze ook had gespeeld.
We zullen hem nooit vergeten.
Voorbeeld 2:
Davids uitvaartspeech voor zijn vader Marco
Lieve pa,
Dat ik hier vandaag zou staan hadden we een week geleden niet kunnen denken hè? Vorige week aten we nog samen. En we hadden het over het mannenweekend. En je vertelde dat jij en Nicole weer geboekt hadden voor de wintersport. En je liet foto’s zien van hoe het ging met de verbouwing bij Irma. Zoals altijd zat je vol plannen en vol energie.
Als we je voor de grap wel eens een ouwe … noemden, rolde je altijd je mouw op en daagde je me uit voor een potje armpje drukken. En dan won je gewoon net zo vaak van mij als ik van jou. Je was een sterke man pa.
Wat ik ook sterk van je vond was hoe je na de dood van mama er altijd voor ons was. Een vader en moeder tegelijk, zoals Irma net al vertelde. En we zijn heel blij dat Nicole in jouw leven gekomen is en in dat van ons. Je was niet alleen meer. Je werd weer vrolijk, we hoorden je weer zingen.
Ik ben zo ongelooflijk trots op je pa, dat je mijn vader bent. Ik weet nog dat je ik op je nek zat toen we samen naar het EK van 2004 keken op het grote scherm. Ik weet nog dat we ons eerste biertje dronken. Ik weet nog wat je zei toen ik mijn groot rijbewijs haalde, “nu kun je de wijde wereld in jongen!”
Mijn hoofd kan het nog niet begrijpen dat je er niet meer bent. Zo vol plannen en vol energie. En dan in een keer ben je weg. Dat doet zeer pa.
Ik beloof je dat we door zullen gaan zoals jij het gewild zou hebben. Irma en ik zullen een beetje voor Nicole zorgen, Nicole je kunt op ons rekenen. En de verbouwing bij Irma maken we af, we maken alles piekfijn in orde zoals jij dat zou hebben gedaan.
We gaan je missen pa.
Dat ik hier vandaag zou staan hadden we een week geleden niet kunnen denken hè? Vorige week aten we nog samen. En we hadden het over het mannenweekend. En je vertelde dat jij en Nicole weer geboekt hadden voor de wintersport. En je liet foto’s zien van hoe het ging met de verbouwing bij Irma. Zoals altijd zat je vol plannen en vol energie.
Als we je voor de grap wel eens een ouwe … noemden, rolde je altijd je mouw op en daagde je me uit voor een potje armpje drukken. En dan won je gewoon net zo vaak van mij als ik van jou. Je was een sterke man pa.
Wat ik ook sterk van je vond was hoe je na de dood van mama er altijd voor ons was. Een vader en moeder tegelijk, zoals Irma net al vertelde. En we zijn heel blij dat Nicole in jouw leven gekomen is en in dat van ons. Je was niet alleen meer. Je werd weer vrolijk, we hoorden je weer zingen.
Ik ben zo ongelooflijk trots op je pa, dat je mijn vader bent. Ik weet nog dat je ik op je nek zat toen we samen naar het EK van 2004 keken op het grote scherm. Ik weet nog dat we ons eerste biertje dronken. Ik weet nog wat je zei toen ik mijn groot rijbewijs haalde, “nu kun je de wijde wereld in jongen!”
Mijn hoofd kan het nog niet begrijpen dat je er niet meer bent. Zo vol plannen en vol energie. En dan in een keer ben je weg. Dat doet zeer pa.
Ik beloof je dat we door zullen gaan zoals jij het gewild zou hebben. Irma en ik zullen een beetje voor Nicole zorgen, Nicole je kunt op ons rekenen. En de verbouwing bij Irma maken we af, we maken alles piekfijn in orde zoals jij dat zou hebben gedaan.
We gaan je missen pa.
Voorbeeld 3:
Toespraak van Chiel op de begrafenis van Gert
Ik ben Chiel, ik ben de zoon van Gert en Claudia.
Ze zeggen wel dat je iemand nooit helemaal leert kennen. Hoe dicht diegene ook bij je staat, er blijft altijd een verborgen stuk. Bij een stille man zoals Gert gold dat helemaal natuurlijk.
Ik herinner me hem als die zwijgende aanwezigheid. Hummend terwijl hij in de tuin aan de slag was. Achter zijn computer voor een spelletje patience. Antwoordend in één zin of met ja of nee als je hem iets vroeg.
Nu praatte Claudia natuurlijk voor twee. Hij vond dat prima. Zij zorgde voor mij en voor school en voor het eten en drinken, zij onderhield de sociale contacten. Hij was haar rots in de branding, altijd betrouwbaar gewoon daar.
Echt diepe gesprekken had ik dus niet met Gert. Ik heb dat best eens gemist. Je wilt dingen van je vader weten, horen of hij van je houdt of trots op je is. Van Claudia hoorde ik altijd dat dat wel zo was.
Maar goed, je wordt volwassen en merkt hoe dat gaat met je eigen kinderen. Je leert iemand nooit helemaal kennen.
Ons diepe contact was zonder woorden denk ik. Als we samen aan de waterkant zaten te vissen, en hij mij dingen voordeed. Als we samen klusten bij ons in huis. Je kon altijd op Gert rekenen, en dat voelde heel sterk. Heel vertrouwd.
Maar toen vonden we in zijn spullen dus dit boekje. En nu blijkt dat hij na de dood van Claudia is begonnen met gedichten schrijven. Over zijn gevoel. Over eenzaamheid. Over waar hij dankbaar voor was. Stille wateren hebben diepe gronden. De regels bovenaan de rouwkaart komen uit een van zijn eigen gedichten.
Ik lees er nu als afsluiting eentje voor.
Ze zeggen wel dat je iemand nooit helemaal leert kennen. Hoe dicht diegene ook bij je staat, er blijft altijd een verborgen stuk. Bij een stille man zoals Gert gold dat helemaal natuurlijk.
Ik herinner me hem als die zwijgende aanwezigheid. Hummend terwijl hij in de tuin aan de slag was. Achter zijn computer voor een spelletje patience. Antwoordend in één zin of met ja of nee als je hem iets vroeg.
Nu praatte Claudia natuurlijk voor twee. Hij vond dat prima. Zij zorgde voor mij en voor school en voor het eten en drinken, zij onderhield de sociale contacten. Hij was haar rots in de branding, altijd betrouwbaar gewoon daar.
Echt diepe gesprekken had ik dus niet met Gert. Ik heb dat best eens gemist. Je wilt dingen van je vader weten, horen of hij van je houdt of trots op je is. Van Claudia hoorde ik altijd dat dat wel zo was.
Maar goed, je wordt volwassen en merkt hoe dat gaat met je eigen kinderen. Je leert iemand nooit helemaal kennen.
Ons diepe contact was zonder woorden denk ik. Als we samen aan de waterkant zaten te vissen, en hij mij dingen voordeed. Als we samen klusten bij ons in huis. Je kon altijd op Gert rekenen, en dat voelde heel sterk. Heel vertrouwd.
Maar toen vonden we in zijn spullen dus dit boekje. En nu blijkt dat hij na de dood van Claudia is begonnen met gedichten schrijven. Over zijn gevoel. Over eenzaamheid. Over waar hij dankbaar voor was. Stille wateren hebben diepe gronden. De regels bovenaan de rouwkaart komen uit een van zijn eigen gedichten.
Ik lees er nu als afsluiting eentje voor.
Het groen heeft zijn geheim.
Het is het geheim van het leven.
Dat het in de winter helemaal weg kan zijn
En in de lente weer tevoorschijn komt
in de hoekjes van de tuin,
uit de knoppen op het hout dat zo lang dood leek.
Het groen heeft zijn geheim.
Ik zie het en ik koester het.
Het is het geheim van het leven.
Dat het in de winter helemaal weg kan zijn
En in de lente weer tevoorschijn komt
in de hoekjes van de tuin,
uit de knoppen op het hout dat zo lang dood leek.
Het groen heeft zijn geheim.
Ik zie het en ik koester het.
Bedankt voor uw aandacht.
Nog meer voorbeelden van uitvaartspeeches
Snel en eenvoudig een uitvaarttoespraak voor je vader, je moeder of iemand anders schrijven? Met hulp van de gratis online handleiding lukt het je zeker.
naar de handleiding
die zit boordevol voorbeelden en tips:
- zo vind je de informatie voor je toespraak
- kies de juiste vorm voor je speech
- geef je verhaal een sterke opbouw
Helemaal voorbereid speechen? Je krijgt voor 65 euro all-in persoonlijk advies. Tussen 9:00 en 21:30 bereikbaar.
speech opsturen
06 19 40 40 97
